Η Πάρος χρειάζεται πολιτικές που ενώνουν

Προ ημερών με πλησίασε παριανός επαγγελματίας με διάθεση για συζήτηση.

Αφού μου περιέγραψε με λίγες και σταράτες κουβέντες την κακή οικονομική κατάσταση της Πάρου και κατέληξε ότι «στο τέλος της σεζόν, όταν όλοι μας θα κάνουμε ταμείο, τότε θα διαπιστώσουμε το μαύρο μας το χάλι», αμέσως μετά αναφέρθηκε και στη συμπεριφορά συμπολιτών μας με τους οποίους, λόγω δουλειάς, έρχεται σε επαφή.

«Περίμενα» μου έλεγε, «ότι η οικονομική κρίση θα μας είχε φέρει πιο κοντά. Θα μας είχε κάνει πιο ανθρώπινους. Θα είχε αναπτύξει ένα αίσθημα αλληλεγγύης του ενός προς τον άλλο». Και συνέχισε: «Έχει συμβεί το αντίθετο. Γίναμε πιο επιθετικοί. Με το παραμικρό είμαστε έτοιμοι για καβγά. Έχουν αγριέψει οι άνθρωποι. Πρέπει να ψάχνεις τρόπους για να τους προσεγγίσεις, για να μην σε αρχίσουν με διάφορα όχι και τόσο κολακευτικά επίθετα. Δεν πάμε καλά».

Επειδή τα ίδια περίπου έχω ακούσει και από άλλους, συμπεραίνω, ότι ο τρόπος που αντιμετωπίζει ο καθένας μας την οικονομική κρίση και τα επακόλουθά της, αντί να  μας οδηγεί σε ενέργειες με σκοπό τη συλλογική προσπάθεια αντιμετώπισης αυτής της νέας κατάστασης, μας σπρώχνει, όλο και περισσότερο, σε μοναχικές διαδρομές με την ψευδαίσθηση, ότι έτσι θα τη γλυτώσουμε.

Όμως αυτή η μοναχική πορεία, που προκαλεί αυξημένο άγχος και ανασφάλεια, αφού δε λύνει, αλλά αντίθετα επιδεινώνει τα προβλήματα, μας κάνει ευερέθιστους και πιο επιθετικούς.

Αν αυτό το μεταφέρουμε στην πολιτική, τότε εξηγείται γιατί αυξάνει το ποσοστό αυτών που αναζητούν ακραίες τιμωρητικές  λύσεις, έξω από τα θεσμικά δημοκρατικά μας πλαίσια.

Στη μικρή μας κοινωνία πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Ο ακραίος και εμπαθής πολιτικός λόγος που δεν διστάζει να επιστρατεύει ακόμα και προσωπικά δεδομένα, προκειμένου να πληγούν πολιτικοί αντίπαλοι, είναι καταστροφικός για όλους μας.

Ακραίες συμπεριφορές και πρακτικές δεν πρέπει να μας παρασύρουν, επειδή βρίσκουν απήχηση σε ακροατήρια με διχαστικές αντιλήψεις.

Η Πάρος χρειάζεται πολιτικές που ενώνουν, ώστε να μπορέσουμε, ως τοπική κοινωνία, να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε καθημερινά, αλλά και τις δυσκολότερες, που θα ακολουθήσουν από το Φθινόπωρο και μετά.

Πάροικος