Αυτό που απομένει σε κάθε τοπική κοινωνία είναι η αυτοοργάνωση

Όταν η χώρα έφτασε εκεί που έφτασε και η κυβέρνηση αδυνατεί να αντιμετωπίσει και τα πλέον απαραίτητα, αφού το κράτος – πρόνοια κατεδαφίζεται καθημερινά,

Όταν οι κρατικές δαπάνες για την υγεία έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο,

Όταν το εισόδημα του Έλληνα έχει εξανεμιστεί,

Όταν η ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος δεν είναι ορατή, αφού οι πολιτικές δυνάμεις που το επιχειρούν αδυνατούν να συμφωνήσουν ακόμα και στα στοιχειώδη,

Τότε αυτό που απομένει σε κάθε τοπική κοινωνία είναι η αυτοοργάνωση με σκοπό την αλληλεγγύη και την προσφορά στους αδύναμους οικονομικά συμπολίτες μας, που αυξάνουν καθημερινά.

Κάποιες δυνάμεις του νησιού, για λόγους αρχής, είναι αντίθετες με τις δωρεές στον κρίσιμο τομέα της υγείας και εκφράζουν ανοιχτά τη διαφωνία τους, οσάκις γίνονται προσφορές από συλλόγους ή μεμονωμένους πολίτες που καλύπτουν ανάγκες του Κέντρου Υγείας.

Η πολιτική τους θέση είναι ότι δεν πρέπει να γίνονται προσφορές σε ιατρικό εξοπλισμό, φάρμακα και άλλα αναλώσιμα, γιατί αυτό είναι υποχρέωση του κράτους.

Η θεωρητική αυτή τοποθέτηση, που είναι άλλωστε και συνταγματική επιταγή, μας βρίσκει απολύτως σύμφωνους. Σύμφωνους μας βρίσκει επίσης ότι απαιτούνται και κινητοποιήσεις του κόσμου, για να διεκδικήσει αυτά που του ανήκουν.

Όταν όμως το κράτος κωφεύει ή αδυνατεί να ανταποκριθεί, αφήνουμε την πρωτοβάθμια δημόσια περίθαλψη να καταρρεύσει τελείως; Τι μπορεί να προσφέρει ένας μικροβιολόγος χωρίς αναλώσιμα, ένας ακτινολόγος χωρίς φιλμ, ένα παθολόγος χωρίς φάρμακα, ένας καρδιολόγος χωρίς τα απαραίτητα διαγνωστικά όργανα; Ελάχιστα.

Και τότε εμείς τι κάνουμε; Θα περιμένουμε να ευαισθητοποιηθεί το κράτος ή τα αποτελέσματα των κινητοποιήσεών μας; Και μέχρι τότε τα διάφορα περιστατικά, που δεν περιμένουν, με ποιο τρόπο θα αντιμετωπιστούν;

Δεν θα καταφύγουν οι ασθενούντες εξ ανάγκης στα ιδιωτικά ιατρικά κέντρα; Και αν δεν έχουν  να πληρώσουν, τότε τι γίνεται;  Θα περιμένουν μέχρι να επέλθει το μοιραίο;

Αν στον ένα  δίσκο της ζυγαριάς βάλουμε τις δωρεές των συλλόγων, των μεμονωμένων ατόμων ή και κάποιων άτυπα οργανωμένων ομάδων που καλύπτουν ανάγκες του Κέντρου Υγείας και στον άλλο δίσκο τα χρήματα που εισπράττουν τα ιδιωτικά ιατρικά κέντρα από το πενιχρό εισόδημα των πασχόντων συμπατριωτών μας, τότε θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι ότι η ενίσχυση του Κέντρο Υγείας, οσάκις χρειάζεται, με δωρεές αποτελεί αναγκαιότητα για την τοπική μας κοινωνία.

Πάροικος

Υ.Γ. Το παρόν γράφτηκε με αφορμή την προσφορά φορητού απινιδωτή στο Κέντρο Υγείας από ανώνυμους συμπολίτες μας τους οποίους και συγχαίρουμε.