Ήταν ο ιστορικός χρόνος, που το Πνεύμα το Άγιο φώτιζε τις ψυχές και θέρμαινε τις καρδιές των πρώτων χριστιανών.
Ζούσαν ακόμα οι Απόστολοι του Κυρίου μας, οι εορακότες τον Κύριον και ήταν εκείνοι που συγκρότησαν τις πρώτες χριστιανικές κοινότητες, όταν ο αριθμός των εισερχομένων ηύξανε καθημερινά.
Όμως οι πρωτόκλητοι της Καινής Διαθήκης έπρεπε να έχουν χώρους λατρείας και προσευχής, κοινό τόπο διαβίωσης, χρήματα για τις ανάγκες τους και ό,τι άλλο εξυπηρετούσε το νέο τρόπο ζωής, που ήταν αναντίστοιχος προς τον κρατούντα.
Οι δοκιμασίες πολλές, αλλά το κήρυγμα της αδελφικής αγάπης, που το έκαναν καθημερινή πράξη, παραμέριζε κάθε εμπόδιο και με τη βοήθεια του Παρακλήτου εύρισκαν λύση σε κάθε πρόβλημα που προέκυπτε.
Αφοσιωμένοι στη διδασκαλία των αποστόλων, τελούσαν τη Θεία Ευχαριστία και κοινές προσευχές σε σπίτια, ζούσαν μαζί στον ίδιο τόπο και είχαν τα πάντα κοινά (πραξ. 2,44).
Το παράδειγμα του Ιωσή, λευίτη από την Κύπρο, δεν ήταν το μοναδικό. Πρόκειται για τον μετέπειτα απόστολο Βαρνάβα «τον άνθρωπο της παρηγοριάς» που πούλησε το χωράφι του και έθεσε τα χρήματα από την πώληση στη διάθεση των Αποστόλων.
Στα χριστιανικά κοινόβια δεν υπήρχε κανείς που να στερείται τα απαραίτητα, διότι τα περίσσευμα του ενός προσετίθετο στο υστέρημα του άλλου και έτσι όλοι ζούσαν ανάλογα με τις ανάγκες τους.
Και όταν, με Θεία Φώτιση, το μήνυμα του Ευαγγελίου άρχισε να διαδίδεται στους εθνικούς, αυτές οι κοινότητες απλώθηκαν σε κάθε μεγάλη και μικρή πόλη της απέραντης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας φτάνοντας μέχρι την πρωτεύουσά της, τη Ρώμη.
Ήταν οι πρώτες εκκλησίες στις οποίες απηύθυνε τις θεόπνευστες επιστολές του ο απόστολος των εθνών, ο θείος Παύλος και στις οποίες αναφέρεται στο βιβλίο της Αποκάλυψης ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού.
Αυτές οι κοινότητες με τη δύναμη της πίστης και της αγάπης, ήταν που άντεξαν στις διώξεις και τους κατατρεγμούς και έδωσαν τις χιλιάδες των μαρτύρων, που κοσμούν το μαρτυρολόγιο της Εκκλησίας μας. Είναι οι Άγιοί μας, που θεμελίωσαν το χριστιανικό οικοδόμημα και στους οποίους προσβλέπουμε και ζητούμε καθημερινά τη μεσολάβησή τους προς τον Κύριο και για τη δική μας σωτηρία.
Στις δικές μας μέρες, της ολιγοπιστίας και των κλυδωνισμών, όπου καταρρέουν διαχρονικές αξίες και αλληλοσφαγιάζονται ορθόδοξα έθνη, ας παραδειγματιστούμε από τη ζωή των πρώτων χριστιανών που έκαναν πράξη το «Αγαπάτε αλλήλους» και με τη δύναμη της πίστης τους ξεπέρασαν κάθε εμπόδιο που βρέθηκε μπροστά τους.
