Ιστορική αναδρομή με ολίγα Χριστούγεννα και με αναφορές στον παρόντα χρόνο

( το κείμενο δεν συνάδει με το εορταστικό πνεύμα των ημερών)

Διαβάζω αυτό το διάστημα βιβλία από την πρόσφατη ιστορία μας.

Πρόκειται για το βιβλίο του Ευάγγελου Αβέρωφ, «Φωτιά και τσεκούρι», που αναφέρεται στον εμφύλιο από την πλευρά των νικητών, το βιβλίο του Γάλλου δημοσιογράφου και συγγραφέα Dominique Eudes, «Οι καπετάνιοι», που αναφέρεται στον εμφύλιο από την πλευρά των ηττημένων, το βιβλίο του Βρετανού Christopher Montague Woodhouse, που ήταν μέλος της βρετανικής στρατιωτικής αποστολής στο βουνό, «Το μήλον της έριδος»,  το  βιβλίο του πάτερ Ανυπόμονου, ιερέα, "Στο βουνό, με τον σταυρό, κοντά στον Άρη», που προλογίζει ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος κ.ά.

Οι συγγραφείς περιγράφουν τα συγκλονιστικά γεγονότα της Εθνικής Αντίστασης, τις εμφύλιες διαμάχες, που ξεκίνησαν την περίοδο της κατοχής και συνεχίστηκαν με τον άγριο εμφύλιο, που κατέστρεψε στην Ελλάδα, ότι είχε απομείνει από την τριπλή κατοχή της (γερμανική, ιταλική, βουλγαρική).

 Όταν μετά τη λήξη πολέμου, το 1945, όλες οι χώρες ξεκίνησαν την ανασυγκρότησή τους, εμείς συνεχίσαμε να πολεμάμε μεταξύ μας μέχρι τις 31 Αυγούστου του 1949.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία τα θύματα του εμφυλίου έφτασαν τις 154.000, με νεκρούς από τον Εθνικό Στρατό 15.969, τραυματίες 37.557 και αγνοούμενους 2.001.

Η άλλη πλευρά, ο Δημοκρατικός Στρατός, είχε 38.839 νεκρούς, τραυματίες, αγνοούμενους και 20.128 αιχμαλώτους. (στατιστικά Γ.Ε.Σ.)

Η Ελλάδα της εποχής του εμφύλιου, τηρουμένων των αναλογιών, δεν διαφέρει και πολύ από τις εικόνες που βλέπουμε στην τηλεόραση από τον εμφύλιο της Συρίας και από το κατεστραμμένο Χαλέπι.

Ο ρόλος του Τσώρτσιλ και των βρετανικών στρατευμάτων στην εμφύλια διαμάχη ήταν καθοριστικός, αρχής γενομένης από τα δεκεμβριανά καθώς και των Αμερικανών που αργότερα αντικατέστησαν τους Βρετανούς.

Τα γράφω αυτά, επειδή συνήθως είμαστε ανιστόρητοι, και δεν έχουμε αντιληφθεί όσο θα έπρεπε, ότι η πατρίδα μας από τότε που συγκροτηθήκαμε σε κράτος, ήταν πάντοτε με τη μια ή την άλλη μορφή, κάτω από έλεγχο και κυρίως αλυσοδεμένη με μια άνευ προηγουμένου οικονομική εξάρτηση, από τους ισχυρούς μας «συμμάχους».

Σήμερα που η χώρα μας ελέγχεται οικονομικά κυρίως από τους Γερμανούς και γεωστρατηγικά από τους Αμερικανούς, ας αναρωτηθούμε επιτέλους για το ποιος φταίει.

Ας καταλάβουμε ότι την ευθύνη για το κατάντημα της χώρας την έχουμε όλοι μας και κυρίως το πολιτικό προσωπικό, που αποδείχτηκε ανεπαρκέστατο στη διαχείριση των κοινών.

Και δυστυχώς το πολιτικό μας σύστημα, παρά την απαξίωσή του από τον Ελληνικό Λαό, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, δεν εννοεί να συνέλθει.

Φοβάμαι ότι οδηγούμαστε σε ακραίες καταστάσεις, τις οποίες θα εκμεταλλευθούν δεόντως οι «σύμμαχοί μας» για να πληρώσουμε έναν βαρύτερο λογαριασμό, σε σχέση με αυτόν που πληρώνουμε σήμερα, και με κίνδυνο να ακρωτηριαστούμε εδαφικά, αφού βλέπουμε όλοι, τι συμβαίνει  γύρω μας.

Δυστυχώς η αυτογνωσία μας έχει πολλά κενά και η όποια ανάλυση της συμπεριφοράς μας είναι ελλιπής και λανθασμένη, αφού ο εγωκεντρισμός μας δεν επιτρέπει αντικειμενικές διαπιστώσεις.

Αντίθετα οι ξένοι μας έχουν αναλύσει επαρκώς, γνωρίζουν πολύ καλά τις αδυναμίες μας και αυτές εκμεταλλεύονται.

Είναι χαρακτηριστική η ανάλυση του Τσώρτσιλ, στα απομνημονεύματά του, που γράφει για μας και τους Εβραίους έναν δηκτικό ύμνο:

«Οι Έλληνες είναι μαζί με τους Εβραίους, η φυλή με τη μεγαλύτερη κλίση προς την πολιτική.

Όσο απελπιστική και αν είναι η κατάστασή τους, όσο σοβαρό κίνδυνο κι αν διατρέχει η χώρα τους, μένουν πάντα διαιρεμένοι σε πολυάριθμα κόμματα, με πολυάριθμους αρχηγούς που αντιμάχονται μεταξύ τους με πείσμα. Λέγεται – πολύ σωστά- πως όπου υπάρχουν τρεις Εβραίοι, μπορεί κανείς να βρει δύο πρωθυπουργούς και έναν αρχηγό αντιπολιτεύσεως.  Το ίδιο ισχύει και γι΄αυτή την αρχαία και φημισμένη φυλή, της οποίας ο αγώνας για την ύπαρξη, γεμάτος θύελλες και χωρίς τέλος, φτάνει ως τις πρώτες καταβολές της ανθρώπινης σκέψης.

Και οι δύο , περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, έβαλαν στον κόσμο την έντονη σφραγίδα τους. Και οι δύο έδειξαν, μιαν ικανότητα επιβίωσης παρά τους διαρκείς κινδύνους και τους κατατρεγμούς από ξένους κατακτητές, μια ικανότητα που δεν αντισταθμίζεται παρά με την δυνατότητά τους να συντηρούν αιώνια διαφωνίες, μνησικακίες και εμφύλιες έριδες.

Οι χιλιετηρίδες δεν άλλαξαν τίποτα από το χαρακτήρα τους και δεν λιγόστεψαν ούτε τις συμφορές τους ούτε τη ζωτικότητά τους. Οι δύο  φυλές επέζησαν παρά την εχθρότητα του κόσμου απέναντί τους και παρά το κακό που κατόρθωσαν να κάνουν στους εαυτούς τους.

Και καθεμιά τους μας μεταβίβασε, με τον τρόπο της, την κληρονομιά της ιδιοφυΐας και της σοφίας τους. Δεν υπάρχουν άλλες δύο πόλεις που βάρυναν τόσο στην ιστορία της ανθρωπότητας όσο η Αθήνα και η Ιερουσαλήμ.

Το μήνυμα που μας μετέδωσαν στη θρησκεία, στη φιλοσοφία και στην τέχνη, χρησίμεψε σαν φάρος για τη σύγχρονη πίστη και κουλτούρα. Παρά την ξένη κυριαρχία αιώνων, που συνοδεύτηκε από αφάνταστη καταπίεση, αποτελούν ακόμα στον σημερινό κόσμο κοινότητες με δυνάμεις γεμάτες ζωή και δράση, που καβγαδίζουν στο εσωτερικό τους με ακόρεστη διάθεση.  Σε ότι με αφορά, πάντα πήρα το μέρος τους. Και πιστεύω στην ακατάβλητη δύναμή τους να επιβιώσουν, παρόλες τις εμφύλιες έριδές τους, μέσα στην παγκόσμια δίνη που απειλεί να τους καταπιεί».

Ο Τσώρτσιλ, εν μέσω δεκεμβριανών, έφτασε την ημέρα των Χριστουγέννων του 1944 στο αεροδρόμιο των Μεγάρων, κατέλυσε στο βρετανικό θωρηκτό «Αίας», δέχθηκε  επί του πλοίου τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό και την άλλη μέρα, εν μέσω μαχών, φτάνει στην βρετανική πρεσβεία.

Εν συνεχεία συμμετέχει σε σύσκεψη στο Υπουργείο Εξωτερικών, όπου πήραν μέρος τα αντιμαχόμενα μέρη, εμφανίζεται ειρηνοποιός, αλλά οι εντολές του είναι σαφείς. Ενίσχυση των βρετανικών στρατευμάτων και εκδίωξη των δυνάμεων του ΕΛΑΣ από την Αθήνα.

Επιστρέφοντας στο Λονδίνο, δίνει εντολή στον βασιλιά Γεώργιο να ορίσει αντιβασιλέα τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό, ο οποίος με τη σειρά του αντικαθιστά τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου με τον Νικόλαο Πλαστήρα.

Η αγγλική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» σε όλο της το μεγαλείο, σε μια χώρα, που οι πολιτικοί της (και των δύο αντιμαχόμενων πλευρών), συνέβαλαν στην υλοποίησή της, μετατρέποντας σε ερείπια ότι είχε απομείνει από τη δύστηνη χώρα.