Ολα μοιάζουν να κρέμονται από μια κλωστή, έτοιμη να σπάσει ανά πάσα στιγμή.
Η κυβέρνηση παλεύει με κάθε τρόπο, σχεδόν παραλογιζόμενη, να ξεπεράσει τις αμφισβητήσεις της τρόικας και να εξασφαλίσει την έκτη δόση.
Οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος είναι στα κάγκελα, οι συνδικαλιστές που στήριξαν τον κ. Παπανδρέου τρελαμένοι, η αντιπολίτευση βλέπει ευκαιρία εξουσίας και ο λαός τα έχει χαμένα, μην ξέροντας τι τον περιμένει.
Από τη μια μεριά το μέγα βάρος των μέτρων κι από την άλλη η απειλή της πτώχευσης καταβάλλουν και εξουθενώνουν τους πολίτες.
Και την ίδια στιγμή απεργίες, ταλαιπωρία, αναστατώσεις, συνδικαλιστικές ακρότητες, βία, θυμός και εκνευρισμός.
Το περιβάλλον, πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό, γίνεται με τον καιρό νοσηρό, αποπνικτικό και αδιέξοδο.
Οπως και η μακρά αναμονή μιας λύσης που δεν έρχεται η οποία κλονίζει τους πάντες και τα πάντα.
Ο πολιτικός χρόνος τελειώνει για την κυβέρνηση.
Οτι είναι να γίνει, εντός και εκτός της χώρας, ας γίνει τώρα.
Είτε πρόκειται για διαβουλεύσεις και διαπραγματεύσεις, είτε για αποφάσεις και πρωτοβουλίες.
Το γοργόν και χάριν έχει. Γιατί απλούστατα άδηλο το μέλλον. Το πολύ κοντινό μέλλον.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου