Tου Αθανασίου Ελλις
Γράφω αυτή τη στήλη από την έδρα του ΔΝΤ. Βρίσκομαι στο λόμπι του Ταμείου, αφού προηγουμένως έχω μιλήσει με αρκετά στελέχη του, οικονομολόγους από όλο τον κόσμο. Το περιβάλλον είναι από αρνητικό έως εχθρικό για την Ελλάδα. Εισπράττω έναν διάχυτο εκνευρισμό, όχι απαραίτητα από τους αρμόδιους για την ελληνική οικονομία, τους γνώστες των λεπτομερειών, αλλά από στελέχη που παρακολουθούν από κάποια απόσταση τις εξελίξεις. Και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Η απαξίωση της χώρας στους διαδρόμους του ΔΝΤ είναι πλέον ευρύτερη. Έχει περάσει σε όλους. Ακόμη και σε στελέχη που τον περασμένο Οκτώβριο μου έλεγαν ότι είχαν εκπλαγεί ευχάριστα από τις τολμηρές μεταρρυθμίσεις στο εργασιακό και το ασφαλιστικό και μάλιστα δήλωναν έτοιμοι να αναθεωρήσουν την αρνητική εικόνα που είχαν σχηματίσει για την Ελλάδα.
Σήμερα λένε ότι η διεθνής κοινότητα έχει καταβάλει τεράστιες προσπάθειες να διασώσει την Ελλάδα, θεωρώντας μάλιστα ότι επιφύλαξε ιδιαίτερη μεταχείριση σε μια σχετικά πλούσια χώρα, «αλλά εσείς, ακόμη και τώρα, κοροϊδεύετε». Πιο απόλυτοι και αυστηροί είναι οι αξιωματούχοι που κατάγονται από αναδυόμενες οικονομίες, οι οποίοι «καταγγέλλουν» μια κακώς νοούμενη «δυτική αλληλεγγύη» προς μια χώρα της Ευρωζώνης, η οποία αποδεικνύει καθημερινά ότι δεν την αξίζει.
Αυτό, όμως, που με εκπλήσσει περισσότερο είναι η απογοήτευση και, σε μερικές περιπτώσεις, η αγανάκτηση, για την έλλειψη εθνικής ομοψυχίας στην αντιμετώπιση της κρίσης. «Μαλώνετε μεταξύ σας και συμπεριφέρεστε σαν να μην καταλαβαίνετε σε τι κατάσταση βρίσκεστε» ήταν η κοινή διαπίστωση και έμμεση προειδοποίηση.
Όταν ακούει κανείς από τρίτους τι διακυβεύεται και πόσο κοντά στον γκρεμό βρίσκεται η χώρα, συνειδητοποιεί ακόμη περισσότερο πόσο κατώτεροι των περιστάσεων αποδεικνύονται οι ηγέτες μας. Οι δανειστές μας για να μας προσφέρουν την πέμπτη δόση και οι αγορές για να βελτιώσουν τις αξιολογήσεις τους ζητούν όχι μόνο άμεση υλοποίηση δύσκολων μέτρων, αλλά και τη διαχρονική εφαρμογή τους που μόνο η συναίνεση από το έτερο κόμμα εξουσίας μπορεί να διασφαλίσει. Πέρα από την ατολμία και την ανικανότητα που προσάπτουν πλέον στην κυβέρνηση, αρμόδια στελέχη του ΔΝΤ θεωρούν ότι η αντιπολίτευση έχει τηρήσει ανεύθυνη στάση. Παρά ταύτα, έπειτα από παρότρυνση πολλών -ο καθένας καταθέτει σκέψεις και ιδέες με την ελπίδα ότι βοηθάει τη χώρα του- η τρόικα έκανε χθες ένα σημαντικό βήμα συζητώντας με τη Ν. Δ. τις προτάσεις της. Θέτει ως μόνη, εύλογη, προϋπόθεση την ακριβή κοστολόγησή τους, ώστε να μη μειωθούν τα έσοδα. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί κρίσιμη καμπή και προσφέρει στον κ. Σαμαρά τη δυνατότητα να κάνει κινήσεις που θα συσπειρώσουν το κόμμα του και θα αποκαταστήσουν την πληγείσα εικόνα του έναντι των αγορών και των συναδέλφων του στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, αλλά και έναντι της ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας. Η δημοσκοπική υποχώρηση της κυβέρνησης του προσφέρει και πρόσφορο πολιτικό πεδίο για να το κάνει. Η στείρα κριτική από την εκάστοτε αντιπολίτευση που νιώθει ότι ο ρόλος της είναι να λέει «όχι» σε όλα υπήρξε διαχρονική πληγή για τη χώρα. Αλλά η συγκυρία δεν επιτρέπει την επανάληψη των λαθών του παρελθόντος τα οποία μας έφθασαν στη σημερινή κατάσταση. Τη στιγμή κατά την οποία η Ελλάδα καταρρέει, το ζητούμενο για τον κ. Σαμαρά δεν θα έπρεπε να είναι το κομματικό όφελος, αλλά το εθνικό.
Ο πρόεδρος της Ν. Δ. επιμένει ότι «δεν πρόκειται να συναινέσει στο λάθος». Μα δεν χρειάζεται να το κάνει. Μπορεί να δηλώσει δικαιωμένος από τις αδυναμίες του Μνημονίου, αλλά ταυτόχρονα να προσφέρει στοχευμένη συναίνεση, την οποία μπορεί κάλλιστα να αξιοποιήσει επικοινωνιακά, αναδεικνύοντας τις πολλές περιπτώσεις που η κυβέρνηση, αλλά και η τρόικα θα υιοθετήσουν προτάσεις του.
Πηγή: Η Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου