Εθελοντισμός  διά  πάσαν  νόσον...

            Το θέμα « εθελοντές – εθελοντισμός» ήρθε ξανά στην επικαιρότητα με αφορμή τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στο Κέντρο Υγείας του νησιού. Ανεξάρτητα όμως από τις προθέσεις όσων θέλουν και έχουν την διάθεση να προσφέρουν κάποιες υπηρεσίες, θα πρέπει κατά τη γνώμη μας να ξεκαθαριστούν ορισμένα ζητήματα για να έχει σαφείς στόχους και προσανατολισμό ο αγώνας που διεξάγει σύσσωμος ο παριανός λαός.

            Οταν μιλάμε για « εθελοντισμό», αφορά σε απλήρωτη εργασία συνήθως σε κοινωνικές υπηρεσίες, που το κράτος θα έπρεπε να τις παρέχει αποκλειστικά και δωρεάν με δεδομένο ότι εισπράττει χρήματα από τους εργαζόμενους μέσω φορολογίας από το λαό. Ο εθελοντισμός συμβάλλει έτσι ώστε το κράτος να μειώνει συνεχώς από τον προυπολογισμό τις δαπάνες για κοινωνικές υπηρεσίες και να αυξάνει το μερίδιο εκείνο που δίνει στους μεγαλοεπιχειρηματίες.

            Σε τελευταία ανάλυση, γιατί ένας άνεργος γιατρός, νοσηλευτής, διασώστης,  ψυχολόγος κ.λ.π. να γίνει εθελοντής – ανεξάρτητα από τις προθέσεις του καθένα – και να μη διεκδικήσει σταθερή δουλειά για όλους όσους έχει ανάγκη σήμερα η κοινωνία; Ποιόν εξυπηρετεί αυτός ο εθελοντισμός και ποιά ανάγκη τον επιβάλλει;

            Στη φάση που βρίσκεται ο αγώνας για το Κέντρο Υγείας, ποιόν εξυπηρετεί η προσπάθεια  δημιουργίας « μητρώου εθελοντών» για την κάλυψη των κενών του ΕΚΑΒ, όταν την ίδια ώρα υπάρχει έλλειψη « εθελοντών» συμπολιτών μας που θα κάλυπταν τις βάρδιες στο Κ.Υ. για να μην εισπράττεται το εισιτήριο των 5 ευρώ που ομόφωνα αποφάσισε η επιτροπή αγώνα;

            Μήπως το « μπράβο» μας σε « εθελοντές» προκαλέσει εύλογα το συναίσθημα και κατά συνέπεια το παράπονο του ΕΚΑΒίτη ή του Διασώστη « γιατί όχι σ’εμένα ρε γαμώτο», άσχετα αν είναι καθημερινό του καθήκον να μεταφέρει και να σώζει ζωές; Πότε η κοινωνία μας επιβράβευσε το έργο αυτών των εργαζομένων; Πότε τους έδειξε την συμπαράστασή της στα προβλήματα και στις ελλείψεις που αντιμετωπίζουν;

            Μήπως με τον τρόπο μας – συνειδητά ή ασυνείδητα – υψώνουμε τείχη μεταξύ των συμπολιτών μας και δημιουργούμε συγχύσεις εκεί που δεν πρέπει;

            Ποιός ασφαλιστικός φορέας θα καλύψει τον « εθελοντή» αν κάτι πάει στραβά την ώρα της προσφοράς του;

            Είναι ευθύνη του Κέντρου Υγείας να ψάχνει για « εθελοντές» που θα επισκευάσουν τα οχήματά του ή είναι καθήκον της κυβερνητικής πολιτικής να εκταμιεύσει τα απαραίτητα κονδύλια;

            Φτάνει πιά. Δεν μπορεί να επαφίεται η ζωή και η υγεία των ανθρώπων του μόχθου στην « εθελοντική διάθεση» κάποιων ατόμων, ούτε στη « φιλανθρωπική» φιγούρα  κάποιων επιχειρηματικών ομίλων όταν αποφασίσουν να σκάσουν μύτη. Με τον εθελοντισμό δεν πρόκειται να λυθούν τα προβλήματα στο Κέντρο Υγείας. Αλλωστε η παριανή κοινωνία με τον « εθελοντισμό» της έχει προσφέρει και καθημερινά προσφέρει και  με το παραπάνω στο Κ.Υ. « Επιτροπή Φίλων Στήριξης του Κ.Υ.», ζεστό χρήμα από το Βελέντζειο Ιδρυμα, ζεστό χρήμα από τον Δήμο, κατά καιρούς διάφορες δωρεές,δωρεάν παραχώρηση οικοπέδου για ανέγερση νοσοκομείου και πάει λέγοντας.Μήπως όλα αυτά δεν είναι αρκετά για να σταματήσουν  ορισμένοι να αναμασούν το ξεπερασμένο πλέον επιχείρημα « Μην τα περιμένετε όλα από το κράτος»; Μήπως όλο αυτό το μπαράζ « εθελοντισμού» της Παριανής κοινωνίας ευαισθητοποίησε την εκάστοτε κυβέρνηση για να σκύψει με σεβασμό και αποφασιστικότητα πάνω στα προβλήματά της;

            Ο «εθελοντισμός» σε θέματα Υγείας και Πρόνοιας το μόνο που καταφέρνει είναι να αποπροσανατολίζει, να παραπλανά και να συγκαλύπτει τον πραγματικό ένοχο αυτής της κατάστασης, που δεν είναι άλλος παρά μόνον η κυβερνητική πολιτική. Το πρόσφατο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας, με τον ψευδεπίγραφο τίτλο « Αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και λοιπές διατάξεις του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης» εμπορευματοποιεί ακόμα περισσότερο τις υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας, αποκλείει μεγαλύτερα τμήματα των λαικών στρωμάτων από δωρεάν, δημόσια υγεία και ταυτόχρονα αναγορεύει τον εθελοντισμό σε βασικό πυλώνα παροχής τέτοιων υπηρεσιών. Δεν είναι τυχαίο ότι για την θεσμοθέτηση του εθελοντισμού επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος νόμος που αφορά στον τομέα Υγείας και Πρόνοιας, γιατί ο τομέας αυτός ευαισθητοποιεί πολύ περισσότερο κόσμο, και αγκαλιάζει ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων.

            Σαν Λαική Συσπείρωση Πάρου πιστεύουμε ότι όλος ο «εθελοντισμός» του νησιού θα πρέπει να είναι δίπλα στην Επιτροπή Αγώνα και στούς στόχους του ψηφίσματος  που ομόφωνα αποφάσισε  το Δημοτικό Συμβούλιο. Ολα τα μέλη της Επιτροπής πρέπει να επικεντρώνονται σ’αυτό. Συμφωνήσαμε  ότι σε αυτόν τον αγώνα όλοι πρέπει να βάλουμε πλάτη. Ολοι πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο και δυνάμεις και να μην μείνουμε στα λόγια. Είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο.

            Ο δρόμος του αγώνα είναι πλέον ο μόνος δρόμος για να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν. Το δικαίωμά μας στην περίθαλψη, τη ζωή, την πρόληψη και την υγεία. Το δικαίωμά μας σε ένα δημόσιο, δωρεάν και ενιαίο σύστημα Υγείας και Πρόνοιας. Σε αυτόν τον αγώνα όλοι θα κριθούμε. Χρειάζεται πίστη, δύναμη, κουράγιο και αποφασιστικότητα. Είναι απαραίτητη η κλιμάκωση των τρόπων διεκδίκησης και η παραπέρα μαζικοποίηση του αγώνα μας.  Οι ώρες είναι κρίσιμες...

                                                                                    ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΠΑΡΟΥ

                                                                                                5  ΑΠΡΙΛΙΟΥ  2011