Να ακούσουμε και τον Κώστα Ροκονίδα

Με τη συγκέντρωση της προσεχούς Τετάρτης στο ΕΠΑΛ ο Κώστας Ροκονίδας εγκαινιάζει  με τον πλέον επίσημο τρόπο την έναρξη του προεκλογικού του αγώνα.

Δεν γνωρίζουμε αν θα γεμίσει την αίθουσα των 315 καθισμάτων και αν αυτά θα επαρκέσουν. Η Λαϊκή Συσπείρωση αισιοδοξεί ότι αυτό θα συμβεί. Κι αν όντως η αίθουσα γεμίσει, τότε οι εμπνευστές αυτής της αντιπαράθεσης θα δικαιωθούν, αφού με τον τρόπο αυτό  θα ακυρώσουν τις όποιες εντυπώσεις προκάλεσε η συγκέντρωση του Κωβαίου στον ίδιο χώρο, την ίδια μέρα και την ίδια ώρα.

Η συγκέντρωση του Κώστα Ροκονίδα δεν θα έχει την  ίδια οργανωτική δομή και στην παρουσίαση και στο περιεχόμενο.

Η συγκέντρωση Κωβαίου στόχευε στην επικοινωνία και όχι στην ουσία.

Το αντίστροφο θα συμβεί στη συγκέντρωση της προσεχούς Τετάρτης. Αυτή είναι η δική μας εκτίμηση.

Προτεραιότητα θα έχει η ουσία και δευτερευόντως η επικοινωνία.

Γιατί μπορεί το χαρτί περιτυλίγματος να εντυπωσιάζει, αλλά η τοπική μας κοινωνία μετά τα όσα έχουν συμβεί, από την αδράνεια και τις καθυστερήσεις των πέντε ετών, ενδιαφέρεται για το δια ταύτα. Και το δια ταύτα αφορά τα σοβαρά και μεγάλα προβλήματα του νησιού και κυρίως τη μέθοδο με την οποία αυτά θα επιλυθούν.

Εάν η ομιλία του Κώστα Ροκονίδα, όπως αναμένεται, εντοπιστεί σε αυτά, εάν πείσει, εάν ενθουσιάσει, εάν δημιουργήσει βεβαιότητες, ότι αρκετά από αυτά θα βρουν άμεση λύση, επειδή αυτή εξαρτάται αποκλειστικά από το Δήμο και στα άλλα, εάν δρομολογηθεί η αντιμετώπισή τους, επειδή η επίλυσή τους εξαρτάται από το κράτος των Αθηνών, που ούτε και τώρα  βλέπει και ακούει, τότε ο κόσμος της Πάρου, αδιαφορώντας για όλα τα υπόλοιπα, θα τον στηρίξει, θα τον ψηφίσει και θα τον ακολουθήσει στις αναγκαίες  δυναμικές κινητοποιήσεις, που κυρίως αυτές δίνουν λύση στα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα.

Εμείς απλά θυμίζουμε στους νεότερους, ότι η μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση στην Παροικιά, βασικός συντελεστής της οποίας υπήρξε ο Κώστας Ροκονίδας, εξασφάλισε τη χρηματοδότηση του μεγάλου έργου του βιολογικού καθαρισμού, επιλύοντας ένα από τα βασικότερα προβλήματα που αντιμετώπιζε τότε η πρωτεύουσα του νησιού.

Και τα νήπια στον προεκλογικό αγώνα των δημοτικών εκλογών

Το είδαμε και αυτό. Νήπια του νηπιαγωγείου Λευκών απευθύνουν, με ζωγραφιά τους, ευχαριστίες σε δημοτικό σύμβουλο επιφορτισμένο με θέματα παιδείας.

Η ενέργεια ξεπέρασε την όποια πρωτοπόρα πρακτική στο χώρο της εκπαίδευσης αφού η πολιτική αγωγή των ελληνοπαίδων ξεκινά σε σχολείο της Πάρου από την νηπιακή ηλικία.

Κατόπιν αυτού θα μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν τα νήπια των νηπιαγωγείων της Παροικιάς (και αυτά με ζωγραφιά) επειδή στεγάζονται σε νοικιασμένα και αμφίβολης καταλληλότητας κτήρια. 

 Αναμένουμε την επόμενη προεκλογική κίνηση …των νηπίων.

Κάποιοι θέλουν να μας πάνε πίσω στη δεκαετία του 1950

Κάποιοι πολιτικοί τυχοδιώκτες στο νησί, ενδημούν και σε μας τέτοια φρούτα, αρχίζουν να τρομοκρατούν τον κόσμο, στο ψιθυριστό, με φαντάσματα του παρελθόντος, που μου φέρνουν στη μνήμη περιστατικά που βίωσα, καθότι μεγάλος πια σε ηλικία.

Στις βουλευτικές εκλογές του 1958 η ΕΔΑ, το αριστερό κόμμα της εποχής, λόγω των διασπασμένων δυνάμεων του Κέντρου, ήρθε δεύτερο κόμμα με 24% και με 70 βουλευτές στη Βουλή.

Την περίοδο εκείνοι γνωστοί – άγνωστοι, τοιχοκόλλησαν αφίσες με το εικονιζόμενο χταπόδι ακόμα και σε σχολεία της Παροικιάς.

Θυμάμαι τον αείμνηστο δάσκαλο Αντώνη Αλιπράντη, ο οποίος, στο σχολείο που υπηρετούσε, ξεκόλλησε τις αφίσες και για το λόγο αυτό τον τραβολογούσαν στην αστυνομία για να δώσει εξηγήσεις.

Την ίδια περίοδο εμένα μου έφτιαξαν φάκελο, ως αριστερού, επειδή έπαιζα σκάκι με τον αείμνηστο Βενιζέλο Ραγκούση, που τον είχαν φακελωμένο ως αριστερό χωρίς να είναι, (ήταν βενιζελικός).

Ήταν η αντιπαροχή του μετεμφυλιακού κράτους για τη  συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση, που την πλήρωσε με φυλάκιση και μεταφορά σε στρατόπεδο της Γερμανίας από τις κατοχικές δυνάμεις.

Αυτό το αίσχος το σταμάτησαν, προϊόντος του χρόνου, ο Κων/νος Καραμανλής το 1974, ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981 και ο Κων/νος Μητσοτάκης το 1989 με τα περίφημα ντολμαδάκια της γυναίκας του Μαρίκας και με ομοτράπεζο τον τότε γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Χαρίλαο Φλωράκη.

Πάντως αν νομίζουν οι θιασώτες του εφιαλτικού εκείνου παρελθόντος, ότι ο κόσμος της Πάρου τρώει σανό, δεν έχουν παρά να τυπώσουν και πάλι τα χταπόδια τους με σύγχρονα μπιχλιμπίδια  και να τα μοιράσουν. Μόνο που θα μυρίζουν μούχλα.

Ο Κώστας Ροκονίδας θα κριθεί, ως υποψήφιος δήμαρχος, με βάση την αυτοδιοικητική του εμπειρία, τις αποδεδειγμένες ικανότητές του, την επαγγελματική του εντιμότητα και την πολιτική του συνέπεια.

Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια με δράκους για μικρά παιδιά.

Πάροικος

Συζήτηση με μια πανέξυπνη γυναίκα

Ζει με την οικογένειά της σε χωριό της Πάρου. Συναντηθήκαμε τυχαία. Είχαμε να βρεθούμε κάμποσο καιρό. Κάποιους μήνες. Σχολιάζοντας την τρέχουσα επικαιρότητα καταλήξαμε στις δημοτικές εκλογές και στους δύο μονομάχους.

Αν και ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας δεν είχε κανένα πρόβλημα να μου πει ότι σαφώς ο Κώστας Ροκονίδας θα είναι καλύτερος δήμαρχος από τον Μάρκο Κωβαίο.

 « Όμως», συνέχισε, «δεν μπορώ να ξεπεράσω κάποιες αρχές που πήρα από την οικογένειά μου, από το σπίτι μου. Με εμποδίζει η κομματική του ένταξη για να τον ψηφίσω. Ίσως τελικά να τον ψηφίσω, αλλά θα το κάνω με βαριά καρδιά. Ο άντρας μου και τα παιδιά μου θα τον ψηφίσουν, εγώ όμως προβληματίζομαι».

Στην παρατήρησή μου, ότι στην τοπική αυτοδιοίκηση εκλέγουμε δήμαρχο και ότι στις βουλευτικές εκλογές ψηφίζουμε το κόμμα της προτίμησής μας, μου αντέτεινε το επιχείρημα: 

«Τότε γιατί δεν δηλώνει ότι κατέρχεται ως ανεξάρτητος, που σίγουρα θα εκλεγεί και μάλιστα με μεγάλο ποσοστό;»

Της απάντησα, ότι δεν επρόκειτο ποτέ να πει ψέματα εξαπατώντας το εκλογικό σώμα. Είναι τίμιος και ειλικρινής συμπολίτης μας, δεν έχει ακουστεί τίποτε εις βάρος του και ουδέποτε στο μακρύ διάστημα που εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος μπέρδεψε τα κομματικά με τα δημοτικά.

Άλλωστε ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι τέτοιος, που δεν αφήνει πολλά περιθώρια για κομματικοποίηση του Δήμου. Πολύ περισσότερο, όταν ο περί ου ο λόγος θα είναι πλαισιωμένος από δημοτικούς συμβούλους οι οποίοι δεν έχουν καμιά ιδεολογική συνάφεια με τον ίδιο.

Η συσπείρωση που συντελείται γύρω από τον Κώστα Ροκονίδα δεν είναι κομματική συσπείρωση.

Απλά οι δημότες που τον πλαισιώνουν ως υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, τον θεωρούν ως τον πλέον ικανό να δώσει λύσεις σε μια σειρά από προβλήματα που ταλαιπωρούν την καθημερινότητά μας.

Αν π.χ. λύσει προβλήματα, που μας ταλαιπωρούν χρόνια, όπως το κυκλοφοριακό ή αν κινητοποιήσει τον κόσμο της Πάρου για να βελτιωθεί η παρεχόμενη δημόσια περίθαλψη από το Κέντρο Υγείας, εμείς θα πούμε όχι;

Με όσα της είπα την προβλημάτισα, χωρίς να είμαι σίγουρος ότι την έπεισα.

Τα παραμύθια με τους δράκους ακόμα καλά κρατούν. Και δεν φοβίζουν μόνο τα μικρά παιδιά, αλλά κάποιες φορές και τους μεγάλους.

Πάροικος

Της Πάρου τα …προεκλογικά παράδοξα

Φαίνεται ότι η Πάρος αποτελεί ειδική περίπτωση.

Σε πολιτικό περιβάλλον απλής αναλογικής, όπου μπορεί να είναι υποψήφιος δήμαρχος ο πρώτος περαστικός από το νησί, έχουν επίσημα ανακοινωθεί μέχρι την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, δύο μόνο παρατάξεις που θα διεκδικήσουν τη δημοτική αρχή του νησιού: του δημάρχου Μάρκου Κωβαίου και του δημοτικού συμβούλου Κώστα Ροκονίδα.

Πάλι καλά, θα λέγαμε, γιατί εάν δεν κατέβαινε και η Λαϊκή Συσπείρωση, οι εκλογές στο Δήμο της Πάρου θα είχαν τελείως τυπικό χαρακτήρα.

Και θα ήταν αυτό πολιτική παραδοξότητα μοναδική στο πανελλήνιο. Η δε καταγραφή της, ως τέτοιας, στην ιστορία της τοπικής αυτοδιοίκησης, θα αποτελούσε αντικείμενο διαχρονικής λοιδορίας και παράδειγμα προς αποφυγήν, με δακτυλοδεικτούμενους τους παριανούς που αυτοκαταργήθηκαν ως πολίτες και επέλεξαν την ιδιότητα του ιδιώτη με την αρχαία ερμηνεία της λέξης.

Όμως ό γέγονε, γέγονε. Και επειδή η πολιτική απεχθάνεται το κενό, το εκλογικό σώμα θα κληθεί να επιλέξει μεταξύ Μάρκου Κωβαίου και Κώστα Ροκονίδα.

Γνωστοί και οι δύο στους παροικούντας την Ιερουσαλήμ. Δεν χρειάζονται συστάσεις.

Και επειδή δεν κατέρχονται στις εκλογές ως υποψήφιοι βουλευτές, αλλά ως υποψήφιοι δήμαρχοι, θα κληθούμε να επιλέξουμε τον ένα εκ των δύο με κριτήριο τα αυτοδιοικητικά τους προσόντα και την ποιότητα των ψηφοδελτίων τους.

Τα υπόλοιπα, που λέγονται ή ψιθυρίζονται, είναι παραμύθια με δράκους για μικρά παιδιά. 

Λίγα λόγια για τους πρωτεργάτες, που προετοίμασαν την Επανάσταση του 1821

Μεγάλη η σημερινή μέρα για το Έθνος μας.

Λίγοι αυτοί που ξεκίνησαν την προετοιμασία της Επανάστασης, η οποία οδήγησε στην κρατική μας υπόσταση.

Πίστεψαν  όμως στο παράτολμο εγχείρημά τους και ήταν αποφασισμένοι να θυσιαστούν.

 Τρεις οι πρώτοι που συνέλαβαν την ιδέα της εξέγερσης και οργάνωσαν τη Φιλική Εταιρεία.

Ήταν 14 Σεπτεμβρίου του 1814, όταν συναντήθηκαν στην Οδησσό, ο Νικόλαος Σκουφάς, ο Αθανάσιος Τσακάλωφ και ο Εμμανουήλ Ξάνθος και πήραν την αρχική απόφαση για την Επανάσταση.

Ο Σκουφάς ήταν τότε 35 χρόνων, ο Τσακάλωφ 26 και ο Ξάνθος 42.

Ασήμαντοι μικρέμποροι ή γραμματείς εμπόρων, απευθύνθηκαν μόνο σε Έλληνες που είχαν την ίδια φλόγα  με αυτούς.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, από το 1818 και μετά, η Φιλική Εταιρεία μύησε σημαντικό αριθμό Ελλήνων.

Το1920 είχε εξαπλωθεί σε όλες σχεδόν τις περιοχές της Ελλάδας και στις περισσότερες παροικίες του εξωτερικού και κατά τους πρώτους μήνες του 1821 αριθμούσε δεκάδες χιλιάδες.

Αρχηγός της Επανάστασης ορίστηκε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και η Επανάσταση ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου του 1821 από το Ιάσιο της Μολδοβλαχίας με προκήρυξή του, που είχε τον τίτλο «Μάχου υπέρ πίστεως και Πατρίδος».

Ο Σκουφάς πέθανε στις 31 Ιουλίου του 1818 στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς να προλάβει την έναρξη της Επανάστασης και την ολοκλήρωση αυτού που με πίστη απόλυτη υπηρέτησε.

Ο Τσακάλωφ, μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, το 1832 αναχώρησε απογοητευμένος για τη Μόσχα, που παρέμεινε ως το θάνατό του, το 1851.

Ο Εμμανουήλ Ξάνθος μετά την ίδρυση του Ελληνικού κράτους αποσύρθηκε στο Βουκουρέστι και επέστρεψε στην Ελλάδα το 1837. Κατηγορήθηκε άδικα για σπατάλες από το ταμείο της Φιλικής Εταιρείας. Το επίσημο Ελληνικό Κράτος τον τίμησε με το χρυσό Σταυρό του Σωτήρος και πέθανε από ατύχημα  πάμφτωχος το 1852.