Να μην απογοητεύσει η κυβέρνηση το λαό

Δεν πέρασαν ούτε 50 μέρες από τις εκλογές και μοιάζει να έχει περάσει χρόνος πολύς. Το σώου Βαρουφάκη με το οποίο ξεκίνησε η πορεία της νέας κυβέρνησης, αρχίζει να ξεφτίζει, λόγω της επικοινωνιακής υπερβολής και με ευθύνη του ίδιου, η ενδυματολογική παρουσία που δεν περιλαμβάνει γραβάτα περνά πλέον απαρατήρητη και το ενδιαφέρον του κόσμου εστιάζεται στις προεκλογικές δεσμεύσεις, που φαίνεται να έχουν δυσκολία στην υλοποίηση τους.

Η οικονομική ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά τον πρώτο αιφνιδιασμό που υπέστη, πέρασε στην επίθεση με στόχο την αποδυνάμωση της ελληνικής κυβέρνησης ώστε να αποτελέσει αριστερή παρένθεση με ημερομηνία λήξης, ίσως και πριν από τις εκλογές στην Ισπανία.

Γιατί, ας μην ξεχνάμε, το πρόβλημα των κεντρικών δυνάμεων της Ευρώπης δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η μετάδοση του «ελληνικού ιού» στην τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, (την Ισπανία) και εν συνεχεία στην τρίτη, που είναι η Ιταλία. 

Και ενώ έτσι ή κάπως έτσι έχουν τα πράγματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στο εσωτερικό της χώρας, το πολιτικό κατεστημένο, δεξιό και αριστερό άρχισε το σφυροκόπημα της κυβέρνησης, που ακόμα δεν έχει βρει το βηματισμό της.

Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ οι διαφορετικές απόψεις και οι χρονοβόρες συζητήσεις περί του πρακτέου κυριαρχούν, επειδή πολλά στελέχη του δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο πολιτικός χρόνος για μια κυβέρνηση που επαγγέλλεται σοβαρές οικονομικές και πολιτικές ανατροπές είναι απελπιστικά ελάχιστος.

Ήδη το πολιτικό εκκρεμές, που χτύπησε κόκκινο, στη διαδρομή του προς τα αριστερά, έχει αρχίσει να κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση, χωρίς να είναι σίγουρο ότι θα σταθεροποιηθεί σε κάποιο θετικό για την κυβέρνηση σημείο.

Το εκλογικό σώμα της χώρας είναι κινούμενη άμμος και αυτό δεν έχει γίνει αντιληπτό από ορισμένα κυβερνητικά στελέχη, που είναι εγκλωβισμένα σε αριστερά ή και αριστερίστικα ιδεολογήματα, απολαμβάνοντας όμως ταυτόχρονα τα κυβερνητικά αξιώματα που, αν δεν βρίσκεσαι σε συνεχή εγρήγορση, σε ενσωματώνουν σταδιακά στο σύστημα.

Όμως τα προβλήματα που απασχολούν το λαό είναι άλλα. Και είναι πολλά, μεγάλα, επείγοντα και δυσεπίλυτα.

Τα χρήματα για να επιλυθούν είναι ελάχιστα, τα κυβερνητικά στελέχη που έχουν επιφορτισθεί  με την αντιμετώπισή τους, σχεδόν στο σύνολό τους, στερούνται εμπειρίας και κομματικός μηχανισμός τέτοιος, που θα μπορούσε να στηρίξει τις κυβερνητικές προσπάθειες, προς το παρόν δεν υφίσταται.

Το πλέον ανησυχητικό όμως (και ίσως καθοριστικό) για την τύχη αυτής της κυβέρνησης είναι η ψυχολογία της ανάθεσης που έχει εδραιωθεί στη συμπεριφορά του ελληνικού λαού και τον κρατά ακινητοποιημένο.

Η κυβέρνηση οφείλει να συντονισθεί με οποιοδήποτε εσωτερικό τίμημα. Όποιος υπουργός ακολουθεί προσωπικές ή φραξιονιστικές πολιτικές δεν είναι απαραίτητο χάρη εσωτερικών κομματικών ισορροπιών να διατηρείται στη υπουργική καρέκλα προκαλώντας απορρύθμιση  και προβλήματα στο κυβερνητικό έργο.

Ο πρωθυπουργός πρέπει να κάνει έναν δεύτερο κύκλο επαφών με τους ομολόγους του στην Ευρώπη αλλά και με τα άλλα κρίσιμα κέντρα εξουσίας της ευρωζώνης, αφού ο υπουργός οικονομικών, με τις υπερβολές του, έχει δημιουργήσει προβλήματα σε ορισμένους ηγέτες δυσχεραίνοντας τις διαπραγματεύσεις.

Η πρόεδρος της Βουλής οφείλει να απαλλαγεί από τις νομικίστικες εμμονές της και να κατανοήσει ότι εκπροσωπεί το σύνολο του βουλευτικού σώματος.

Τα υπουργικά γραφεία πρέπει να στελεχωθούν από τους πιο άξιους και έντιμους δημόσιους υπαλλήλους, αλλά και με περιορισμένο αριθμό συμβούλων με εξειδικευμένες κατά περίπτωση γνώσεις.

Και τέλος να δοθεί η μάχη της καθημερινότητας σε όλους τους τομείς με τόλμη και αποφασιστικότητα και με λύσεις «παρακάμπτοντας» τη γραφειοκρατία και τους γραφειοκράτες, που εμποδίζουν την υλοποίηση κάθε καλής πρόθεσης του όποιου υπουργού ή διοικητή κρίσιμου κρατικού φορέα.

Και λίγα για τον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Όσες αποφάσεις κι αν πάρει η κεντρική του  επιτροπή εάν δεν ενεργοποιηθούν οι κομματικές οργανώσεις  η κυβέρνηση δεν πρόκειται να έχει αποτελεσματική κομματική στήριξη.

Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν πολλά στελέχη πρώτης γραμμής έχουν αναλάβει θέσεις ευθύνης στη δημόσια διοίκηση.

Η παγιωμένη συνήθεια πολλών οργανώσεων των οποίων τα μέλη συζητούν για ώρες, αντιπαρατίθενται και σε αρκετές περιπτώσεις μετατρέπουν τις οργανώσεις σε πολιτικά καφενεία,  δεν συνιστούν λειτουργία κομματικών μελών κυβερνητικού κόμματος και δεν παράγουν την απαραίτητη γόνιμη και εξωστρεφή δραστηριότητα που τώρα είναι αναγκαία, όσο ποτέ άλλοτε για την ενεργοποίηση του λαού.

Εν κατακλείδι οι ευθύνες της κυβερνώσας αριστεράς είναι μεγάλες και τα προβλήματα που κληρονόμησε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις οφείλει να τα επιλύσει με επιτυχία.

Αυτό ζητά ο λαός, αυτός είναι ο λόγος που της έδωσε την εντολή να κυβερνήσει και δεν έχει κανένα δικαίωμα να τον απογοητεύσει.