Τουλάχιστον άλλες δύο φορές πριν από την 12 Νοεμβρίου «θα τα πουν» οι 17 υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης καθώς ο πρόεδρος Γιούνκερ έχει διαγνώσει πως αν πρέπει όντως να ληφθεί μια απόφαση στις 12, οι συζητήσεις πρέπει να εντατικοποιηθούν. Πέραν, λοιπόν, της τηλεδιάσκεψης την Τετάρτη, η προεδρία της ευρωζώνης προτίθεται να καλέσει τους υπουργούς στις Βρυξέλλες εκτάκτως στις 8 Νοεμβρίου (ημέρα που συνεδριάζει το αφιερωμένο στον κοινοτικό προϋπολογισμό ecofin) και να δουν ως που μπορούν να φτάσουν πολιτικά για χάρη της Ελλάδας.
Πηγές του Λουξεμβούργου αναφέρουν ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη απόφαση για την ημερομηνία, αλλά πηγές της κυπριακής προεδρίας του Συμβουλίου σχολιάζουν ότι «δεν θα μπορέσει να το αποφύγει».
Ο ίδιος ο Γιούνκερ ξεκαθαρίζει ότι πρέπει να σταματήσουν οι φωνές που μιλούν για έξοδο και ότι αυτό δε θα συμβεί ποτέ. Παρόμοιες δηλώσεις έκαναν και οι πρωθυπουργοί Ιταλίας και Ισπανίας, οι χώρες όμως αυτές δε συνεισφέρουν όσο η Γερμανία στην ελληνική χρηματοδότηση.
Προς το παρόν μάλιστα, παρά τις δυνατές πολιτικές δηλώσεις, στο επίπεδο των τεχνοκρατών δεν φαίνεται φως. Το EWG-EFC που συνεχίζει να συνεδριάζει και σήμερα, χθες έπεσε σε τοίχο. Η εκπροσώπηση του ΔΝΤ στη συνεδρίαση αποδόμησε τεκμηριωμένα όλες τις πιθανές προτάσεις για κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού από την επιμήκυνση. Από ότι φάνηκε μάλιστα το περίφημο DSA (η έκθεση βιωσιμότητας του χρέους) θα κλείσει νωρίτερα από το χρηματοδοτικό κενό. Εκεί τα μεγέθη ενέχουν ένα στοιχείο υποκειμενικότητας και το πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων (10 προς 40) με λεφτά από το υφιστάμενο δάνειο των 130 δισ., σε συνδυασμό με μια ευνοϊκή πρόγνωση για το ΑΕΠ, μπορούν να βάλουν το χρέος σε μια αισιόδοξη οπτική. Στην έσχατη περίπτωση έπεσε και η ιδέα το όριο του 2020 να γίνει 2023 - καλό ως ιδέα για τη δόση, αλλά αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα δε θα βγει στις αγορές ούτε το 2020...
Αδιέξοδο για το κόστος της επιμήκυνσης
Σύμφωνα με την ομάδα εργασίας για το ευρώ κατά τη χθεσινή συνεδρίαση, το κόστος της επιμήκυνσης, μόνο για την παράταση στους στόχους του ελλείμματος είναι 14,04 δισ. Η καθυστέρηση στις αποκρατικοποιήσεις και η αστοχία στα αντίστοιχα αναμενόμενα έσοδα αγγίζει τα 12 δισ. στο σύνολο του προγράμματος. Ο νέος στόχος δεν θα υπερβαίνει τα 9 δισ. από αποκρατικοποιήσεις ως το 2016. Παρομοίως το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους θα διευρυνθεί κατά 2,5 δισ.
Τα νούμερα δε βγαίνουν λένε καλά πληροφορημένες κοινοτικές πηγές και παραπέμπουν σε πολιτική απόφαση από τις 17 κυβερνήσεις.
Για την πολιτική λύση όμως χρειάζεται ένας τεχνικός συμβιβασμός. Προς το παρόν έχουν πέσει στο τραπέζι μόνο προτάσεις: 2,9 δισ. μπορούν να εξοικονομηθούν από τη μείωση των επιτοκίων των δανείων, η χώρα θα μπορούσε να εκδώσει διπλάσια έντοκα γραμμάτια (30 από 15 δισ.), αλλά και πάλι υπάρχει απόκλιση. Σε όλα αυτά μάλιστα θα πρέπει να συμφωνήσει και το ΔΝΤ, τα στελέχη του οποίου χθες υπερέβαλαν εαυτόν στο να αναδεικνύουν το αδιέξοδο...
Πηγές του Λουξεμβούργου αναφέρουν ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη απόφαση για την ημερομηνία, αλλά πηγές της κυπριακής προεδρίας του Συμβουλίου σχολιάζουν ότι «δεν θα μπορέσει να το αποφύγει».
Ο ίδιος ο Γιούνκερ ξεκαθαρίζει ότι πρέπει να σταματήσουν οι φωνές που μιλούν για έξοδο και ότι αυτό δε θα συμβεί ποτέ. Παρόμοιες δηλώσεις έκαναν και οι πρωθυπουργοί Ιταλίας και Ισπανίας, οι χώρες όμως αυτές δε συνεισφέρουν όσο η Γερμανία στην ελληνική χρηματοδότηση.
Προς το παρόν μάλιστα, παρά τις δυνατές πολιτικές δηλώσεις, στο επίπεδο των τεχνοκρατών δεν φαίνεται φως. Το EWG-EFC που συνεχίζει να συνεδριάζει και σήμερα, χθες έπεσε σε τοίχο. Η εκπροσώπηση του ΔΝΤ στη συνεδρίαση αποδόμησε τεκμηριωμένα όλες τις πιθανές προτάσεις για κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού από την επιμήκυνση. Από ότι φάνηκε μάλιστα το περίφημο DSA (η έκθεση βιωσιμότητας του χρέους) θα κλείσει νωρίτερα από το χρηματοδοτικό κενό. Εκεί τα μεγέθη ενέχουν ένα στοιχείο υποκειμενικότητας και το πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων (10 προς 40) με λεφτά από το υφιστάμενο δάνειο των 130 δισ., σε συνδυασμό με μια ευνοϊκή πρόγνωση για το ΑΕΠ, μπορούν να βάλουν το χρέος σε μια αισιόδοξη οπτική. Στην έσχατη περίπτωση έπεσε και η ιδέα το όριο του 2020 να γίνει 2023 - καλό ως ιδέα για τη δόση, αλλά αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα δε θα βγει στις αγορές ούτε το 2020...
Αδιέξοδο για το κόστος της επιμήκυνσης
Σύμφωνα με την ομάδα εργασίας για το ευρώ κατά τη χθεσινή συνεδρίαση, το κόστος της επιμήκυνσης, μόνο για την παράταση στους στόχους του ελλείμματος είναι 14,04 δισ. Η καθυστέρηση στις αποκρατικοποιήσεις και η αστοχία στα αντίστοιχα αναμενόμενα έσοδα αγγίζει τα 12 δισ. στο σύνολο του προγράμματος. Ο νέος στόχος δεν θα υπερβαίνει τα 9 δισ. από αποκρατικοποιήσεις ως το 2016. Παρομοίως το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους θα διευρυνθεί κατά 2,5 δισ.
Τα νούμερα δε βγαίνουν λένε καλά πληροφορημένες κοινοτικές πηγές και παραπέμπουν σε πολιτική απόφαση από τις 17 κυβερνήσεις.
Για την πολιτική λύση όμως χρειάζεται ένας τεχνικός συμβιβασμός. Προς το παρόν έχουν πέσει στο τραπέζι μόνο προτάσεις: 2,9 δισ. μπορούν να εξοικονομηθούν από τη μείωση των επιτοκίων των δανείων, η χώρα θα μπορούσε να εκδώσει διπλάσια έντοκα γραμμάτια (30 από 15 δισ.), αλλά και πάλι υπάρχει απόκλιση. Σε όλα αυτά μάλιστα θα πρέπει να συμφωνήσει και το ΔΝΤ, τα στελέχη του οποίου χθες υπερέβαλαν εαυτόν στο να αναδεικνύουν το αδιέξοδο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου