Νοσηλεύτρια στη Μονάδα Μεταμόσχευσης νεφρού στο Λαϊκό νοσοκομείο, η Ζωή κατάφερε να γίνει πρωτοσέλιδο σε ελληνικά και ξένα Μ.Μ.Ε για τον ιδιαίτερο τρόπο διαμαρτυρίας της:
Η Ζωή Φλώρου, ήταν να μην πάρει μέρος σε διαδήλωση για πρώτη φορά. έκτοτε, δεν χάνει διαδήλωση για διαδήλωση. Κάθε φορά, είναι εκεί, με ένα κόκκινο τριαντάφυλλο ανά χείρας, να δίνει βροντερό παρόν.
«Το κόκκινο για μένα είναι το σύμβολο της ζωής και της ελπίδας. Θέλω να βλέπουν σε όλο τον κόσμο πως ακόμα ελπίζουμε. Δεν θα χάσω ποτέ την ελπίδα μου. Κάθε φορά που με αδικούν, με κάνουν πιο δυνατή», δηλώνει στο Έθνος.
Και συνεχίζει:
«Πρώτη φορά πήρα μέρος σε διαδήλωση πέρυσι. Δεν ανήκω σε κόμματα, και δεν ασχολιόμουν ενεργά με την πολιτική. Όταν όμως τα μνημόνια και οι περικοπές άρχισαν να ακουμπάνε τις ζωές μας, ένιωσα πως πρέπει να συμμετέχω. Οι ζωές δεν είναι αριθμοί».
Γιατί φωνάζει δυνατά;
«Μήπως με ακούσει κανείς. Μήπως η φωνή μου φτάσει μέσα στη Βουλή. Δουλεύω 22 χρόνια με το κεφάλι σκυμμένο. Δεν διαμαρτυρήθηκα και δεν έκλεψα και τώρα μου τα παίρνουν όλα. Αισθάνομαι αδικημένη. Νιώθω ότι με κοροϊδεύουν».
Μητέρα δυο παιδιών, μιας κόρης 17 ετών και ενός γιου 20 χρονών,και προερχόμενη από 7μελή οικογένεια, λέει:
«Ο αδερφός μου ζητά χρήματα για να μεταναστεύσει. Ο γιος μου για ν΄αγοράσει τα βιβλία του ΤΕΙ, η κόρη μου για το φροντιστήριο. Έχω και την εφορία. Δεν περισσεύουν για τίποτε άλλο».
Δύναμη της; οι ασθενείς της:
«Για τους αρρώστους μου δεν χάνω ποτέ το χαμόγελο μου. Με αγαπούν κι αυτή είναι η πληρωμή μου. Καμιά φορά σκέφτομαι πως είμαι σε πόλεμο. Γάζα και χαμόγελο!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου